wykorzystywana jest u pacjentów neurologicznych ze schorzeniami w przebiegu schorzeń powiązanych np. z mózgowym porażeniem dziecięcym, przepukliną oponowo-rdzeniową, chorobami nerwowo-mięśniowymi, wadami postawy czy uszkodzeniem rdzenia kręgowego wyniku wypadku. Polega ona na przywróceniu prawidłowych wzorców ruchowych tj. prawidłowe chodzenie, siadanie czy po prostu ubieranie. Wykorzystywane są techniki stabilizujące, rozluźniające, przeciwbólowe oraz uczące ruchu i koordynacji.

terapia ta dedykowana jest głównie dla najmłodszych, ale jej elementy wykorzystywane są również w terapii u starszych pacjentów. Wskazana jest dla osób , które mają kłopoty z napięciem mięśniowym, asymetrią ułożeniową ciała albo dysfunkcji neurologicznych spowodowanych chorobami lub urazem. Metoda ta wykorzystuje techniki normalizowania tonusu mięśniowego, hamowania nieprawidłowych odruchów, wyzwalania ruchów w formie jak najbardziej zbliżonej do fizjologicznych poprzez wspomaganie i prowadzenie ruchu z punktów kluczowych czyli głowy, szyi, obręczy barkowej i miednicznej.

terapia ta wskazana jest dla pacjentów neurologicznych np. dorosłych z MPdz czy chorób podłożu genetycznym. Pacjent ma założony specjalnie zaprojektowane kombinezon, który ma na celu stabilizacje ciała, wspomaganie prawidłowych odruchów i wygaszanie patologicznych oraz stymulację czucia proprioceptywnego. Terapia składa się z dwóch rodzajów podterapii: terapii ruchowej w kombinezonie oraz terapii w podwieszeniu w UGUL-u.

metoda ta wykorzystywana jest głównie w ortopedii, reumatologii i neurologii. Leczenie dostosowywane jest indywidualnie, w zależności od schorzenia i stanu pacjenta. Techniki, które wspomagają powrót do pełnej sprawności i są stosowane to: masaż, stretching, manipulacja, mobilizacja i neuromobilizacja. Terapię manualną stosuje się w stanach bólowych ( bólów kręgosłupa czy bólów stawowych, rwie kulszowej, migrenach), w zaburzeniach napięcia mięśni ( np. okolic miednicy,wadach postawy). Jest wykorzystywana jako samodzielna terapia, a także jako terapia wspomagająca.

terapia wykorzystywana jest u pacjentów neurologicznych oraz ortopedycznych np. u osób z porażeniem czterokończynowym, jak i z lekkimi niedowładami. Zastosowane rozwiązania pozwalają na ćwiczenia wspomagające reedukację chodu ( co ważne z zachowaniem wszystkich jego faz oraz z możliwością płynnego regulowania nacisku stóp na podłoże) oraz na aktywną pionizację. Pozycja pionowa pomaga nie tylko w odtworzeniu przewodzenia bodźców nerwowych u pacjenta, ale również zmniejsza ryzyko powikłań ze strony układu krwionośnego i oddechowego – wiadome jest, że osoby unieruchomione są bezpośrednio narażone na nie. Elastyczne pionowe odciążenie pacjenta pozwala na wykonywanie ćwiczeń sensomotorycznych bezpośrednio wpływających na poprawę mobilności pacjenta. Terapia głównie wskazana jest dla osób unieruchomionych, ale znajduje też szerokie zastosowanie u pacjentów wymagających ćwiczeń w odciążeniu.

metoda ta polega na wykorzystaniu specjalnych igieł do nakłuwania określonych punktów spustowych (tzw. trigger points – TrP). Miejsca te zwykle występują w obrębie pasm mięśniowo-powięziowych i odznaczają się wyjątkowo wysokim poziomem wrażliwości. Efektem tego jest duża tkliwość takowych punktów, co obrazują silne dolegliwości bólowe (zwykle promieniujące lub rzutowane – odczuwane niekiedy w zupełnie innych strukturach). Punkty spustowe mogą powstawać w obrębie wszystkich tkanek i struktur np. tkanki tłuszczowej, więzadeł czy też torebek otaczających połączenia stawowe.

jest to jedna z najnowocześniejszych terapii schorzeń narządu ruchu. Stosowana jest zarówno w stanie ostrym, jak i w przewlekłym bólu u pacjentów w każdym wieku. Masaż powięzi opiera się na koncepcji połączenia różnych struktur ciała (powięzi i mięśni w tzw. taśmy mięśniowe). Struktury te często ulegają przeciążeniom i „sklejają się ze sobą”, ograniczając ruchomość i powodując stany zapalne. Wskazana jest m.in. chorobach zwyrodnieniowych i reumatycznych, urazach i przeciążeniach stawów, zespołów bólowych kręgosłupa i kończyn, w sztywności mięśni i przykurczach stawowych. Terapia ta jest bardzo bezpieczna dlatego jak najbardziej może być wykorzystywana u kobiet w ciąży i połogu ( ból i dyskomfort w ciąży i po porodzie czy nietrzymanie moczu i stany bólowe mięśni dna miednicy).

• zwany również ortopedyczno – oddechowym systemem wg Schroth. Polega ona na wykonywaniu asymetrycznych derotujących ćwiczeń oddechowych połączonych z równoczesną trójwymiarową korekcją skoliozy. Specjalnie przygotowane zestawy ćwiczeń powinny być wykonywane systematycznie i z dużą intensywnością, dzielimy je na:

  • wentylacyjne

  • mobilizacyjne

  • rozciągająco-siłowe

  • elongacyjne.

Metoda ta jest wykorzystywana z bardzo dużym efektem terapeutycznym w leczeniu:

• wad postawy (skoliozy u dzieci, młodzieży i dorosłych czy w chorobie Scheuermanna – kifoza młodzieńcza),

• w chorobie Bechterewa- przewlekła choroba zapalna kręgosłupa,

• chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa,

• w mobilizacji kręgosłupa przed operacją.

Inna nazwa to kinesiotaping lub po prostu plastrowanie, jest terapia wspomagającą rehabilitację. Zadaniem tapingu jest przede wszystkim działanie przeciwbólowe oraz przeciwobrzękowe. Plastrowanie wpływa na aktywację naturalnych procesów regeneracyjnych organizmu poprzez usprawnienie krążenie krwi i limfy w miejscu bólu ( urazu lub stanu zapalnego). Poprawia stabilność stawów i mięśni bez zmniejszenia zakresu ruchu co pozwala na prowadzenie równoległej rehabilitacji.

metoda ta wykorzystywana jest głównie w ortopedii, reumatologii i neurologii. Leczenie dostosowywane jest indywidualnie, w zależności od schorzenia i stanu pacjenta. Techniki, które wspomagają powrót do pełnej sprawności i są stosowane to: masaż, stretching, manipulacja, mobilizacja i neuromobilizacja. Terapię manualną stosuje się w stanach bólowych ( bólów kręgosłupa czy bólów stawowych, rwie kulszowej, migrenach), w zaburzeniach napięcia mięśni ( np. okolic miednicy,wadach postawy). Jest wykorzystywana jako samodzielna terapia, a także jako terapia wspomagająca.

zajmuje się chorobami układu kostnego oraz mięśniowego. Polega na manualnej mobilizacji stawów oraz tkanek mięśniowych i układu nerwowego. Metoda jest skupiona na leczeniu tzw. dysfunkcji somatycznych czyli leczeniu bólu, leczenie hypomobilności ( zwiększenie zakresy ruchu fizjologicznego w stawach) i hypermobilności ( zmniejszenie niestabilności stawowej).

• jak nazwa wskazuje ma pomóc wyleczyć nasze dolegliwości o różnym podłożu np. urazowym czy neurologicznym. Musi być wykonywany przez osobę do tego odpowiednio przeszkoloną, by nie pogorszyć naszego stanu zdrowia czy nie pogłębić kontuzji. Masaż wpływa na przyspieszenie przepływu krwi i limfy oraz pobudza organizmu do wytworzenia endorfin (hormonu, który ma właściwości przeciwbólowe i rozluźniające). Masaż jest też częścią wstępną każdej z naszych terapii, przygotowuje tkanki do dalszych terapii. Nasi terapeuci wykorzystują różne techniki masażu leczniczego:

  • 
    

terapia ta skupia się na bezpośrednim oddziaływaniu na układ chłonny i ma za zadanie poprawę efektywności jego pracy oraz redukcję obrzęków. Wskazania medyczne do drenażu limfatycznego to: pierwotne i wtórne obrzęki limfatyczne, obrzęki tłuszczowe, obrzęki żylno-limfatyczne, obrzęki pourazowe i pooperacyjne. Masaż limfatyczny wykorzystywany jest również u sportowców jako element regeneracji powysiłkowej, zmniejszenia odczuwania tzw. „ciężkich nóg” czy oczyszczania organizmu z toksyn.